Ndonëse ka rreth 1 vit nga investimi në sistemin e ngrohjes me kaldaja në shkollat e Gjirokastrës, ato nuk funksionojnë siç duhet. Disa ditë më parë, mësuesit e shkollës ‘Koto Hoxhi’, u kanë kërkuar nxënësve dhe prindërve të tyre, para për të blerë rezistenca, në mënyrë që të përballojnë të ftohtin e dimrit. Sot ishin prindërit e nxënësve të shkollës ‘Urani Rumbo’ që thirrën në takim drejtorin e Agjencisë së Kujdesit dhe Mirëqënies Sociale në Bashkinë Gjirokastër, Armand Mamani, për t’i bërë me dije mungesën e ngrohjes në shkollë. Edhe këtu sistemi me kaldaja nuk funksionon.
Muaj më parë, drejtuesit e shkollave ankoheshin se bashkia nuk u jepte lëndë djegëse të mjaftueshme për të përballuar ditët e ftohta. Nga ana tjetër ata ngrenin shqetesimin se rrjeti i ngrohjes nuk ishte i shtrirë edhe në korridore, por vetëm në klasa. Sot, por edhe më parë, drejtori Armand Mamani ka pranuar se ka probleme teknike me kaldajat dhe se kompania që ka kryer punimet do të ndërhyjë.
Por nëse e shohim pak më gjerë këtë çështje, duket se nuk është thjesht një problem teknik, që natyrisht ndodh të ketë defekte. Për fat të keq këtu kemi të bëjmë me një model të të bërit investime në mënyrën më te keqe të mundshme. Shpenzo para publike, bëj tendera dhe në fund punët dalin dizastër. Ngrohja me kaldaja në shkollat e qytetit është vetëm një investim i dështuar në serinë e shumë investimeve të tjera të Bashkisë Gjirokastër. Kur themi i dështuar kemi parasysh produktin final. Kujtoni pak çfarë ndodhi me Tregun Industrial të qytetit.
U shpenzuan rreth 300 milionë lekë të vjetra dhe pas 6 muajsh, në dimrin e parë, tregu u mbush me ujë. E njëjta histori me punë pocaqi u vërejt edhe tek rruga që të çon në ‘Kodrën e Rilindasve’. Kalldrëmi u shkatërrua disa muaj pas inagurimit. Kush mban përgjegjësi për këto investime gjysmake? Natyrisht që është Bashkia Gjirokastër, duke filluar prej kryetares Zamira Rami e deri tek nëpunësit e rangut më të ulët që kanë pasur lidhje me këto investime.
Të bësh tendera dhe të ndash para publike, në raste të caktuara edhe në mënyrë klienteliste, është një gjë tjetër. Të bësh investime serioze, që i shërbejnë komunitetit dhe i rezistojnë kohës është diçka komplet ndryshe. Për fat të keq deri më tani janë disa raste kur jemi para faktit se Bashkia Gjirokastër thjesht ka bërë tendera, ka lëvruar fonde publike, por nuk ka bërë investime. Kujt i vlejnë kaldajat që nuk ngrohin në shkollat e qytetit?
Kujt i vlen tregu i ri, që i pikon çatia nga sipër? Pra, kemi të bëjmë me një model gati kriminal të të shpenzuarit të fondeve publike për investime gjysmake që nuk u shërbejnë qytetarëve. Bashkia Gjirokastër nuk është rasti i parë dhe as i fundit në Shqipëri që operon në këtë mënyrë. Ka plot investime të tilla ‘fantazmë’ në çdo cep të vendit dhe nga çdo institucion. Gjasat janë që kjo histori e të vazhdojë për aq kohë sa këtu edhe Prokuroria bën sikur nuk shikon.
©argjirolajm.net
