Bllokimi i rrugëve nga dëbora dhe izolimi  i shumë fshatrave ka qenë një nga çështjet më të diskutuara këto tre ditët e fundit në Gjirokastër. Shumica bëjnë njëzëri fajtore Bashkinë Gjirokastër për neglizhencë, vonesë dhe mosmarrjen e masave përkatëse.  Po t’i shtosh kësaj panorame edhe faktin që kryebashkiakja Zamira Rami është ‘zhdukur’, qoftë edhe nga rrjetet sociale apo nga mediat, fabula kompletohet, dhe në këtë mënyrë krijohet përshtypja e gjerë se Bashkia Gjirokastër dështoi në menaxhimin e kësaj emergjence.

Natyrisht që Bashkia Gjirokastër ka përgjegjësitë e veta në përballimin e situatës, njësoj si bashkitë e tjera të qarkut dhe vendit, por padurimi i njerëzve është në shumë raste i pakuptueshëm. Të pretendosh të kesh të gjitha rrugat e hapura pak pasi dëbora ka shtruar, sigurisht që është diçka shumë e bukur dhe ideale, por le të mos harrojmë që nuk jemi as Kanadaja, Zvicra apo ndonjë shtet tjetër, që pavarësisht infrastrukturës shumë të mirë, kur vjen puna në situata si këto sërish ka vështirësi të mëdha.

Ndaj, t’i kërkosh Zamira Ramit apo Bashkisë Gjirokastër të të pastrojë menjëherë rrugën, jo vetëm atë kryesore, por edhe të lagjes e madje deri tek pragu i shtëpisë, më shumë sesa një kërkesë legjitime si taksapagues është e pandershme dhe deri diku kapriço ndaj shtetit si strukturë. Në situata si këto, jo çdo gjë pritet nga shteti, por ka solidaritet dhe punë vullnetare në komunitet. Thënë këto, shumë prej banorëve të lagjeve të sipërme të Gjirokastrës, ndoshta është më e udhës të marrin lopatat vetë dhe të pastrojnë sokaqet sesa të qesëndisin Zamira Ramin para kamerës së Televizionit Gjirokastra.

Gazetarët e këtij të fundit kanë tre ditë që bëjnë kronika për rrugët e bllokuara dhe enkas përzgjedhin sinkronet e njerëzve që bëjnë përgjegjëse Bashkinë Gjirokastër. Si nuk bënë vallë një kronikë përse mungon në Gjirokastër kultura e vullnetarizmit dhe solidaritetit në këto raste?! Është e lehtë t’i vësh mikrofonin para dikujt dhe ta ‘yshtësh’ të flasë kundër shtetit apo bashkisë në një situatë si kjo. Të kuptohemi, nuk po marrim në mbrojtje Zamira Ramin nga ‘thumbat’ e Flamur Golemit, drejtorave të qeverisë apo Televizionit Gjirokastra.

Po të jetë për mbrojtje, ajo ka gazetarët e vet, ca të punësuar në bashki, ca të tjerë që i mban me tollona nafte e ca me diploma të falsifikuara. Por ky është problemi i saj. Ideja është që mos i kërkoni shkopin magjik Zamira Ramit të pastrojë gjithë sokaqet e Gjirokastrës dhe fshatrave përreth sa hap e mbyllë sytë.  Askush nuk e bën dot këtë menjëherë. Mjetet financiare, burimet njerëzore dhe logjistike që janë në dispozicion të emergjencave civile nuk mjaftojnë, jo për Gjirokastrën, por as për qytete të tjera më të mëdha.

Kështu që, në këto raste zgjidhja është më tepër puna vullnetare dhe solidariteti sesa të presësh çdo gjë nga shteti apo bashkia. Nuk po themi të pastroni autostradën, por ama sokakun e vet mund ta pastrojë kushdo. Patjetër që një situatë e tillë mund të menaxhohej më mirë nga Bashkia Gjirokastër, por mos i kërkoni Zamira Ramit përtej mundësive të saj. Ka plot dështime ku mund t’i ‘përvisheni’, fjala vjen tek investimi gjysmak në Tregun Industrial, por mos i kërkoni të shpikë ndonjë formulë për të pastruar gjithë Gjirokastrën në kohë rekord.

©argjirolajm.net